به عنوان نمونه اینکه آیا مخاطبان نوبت و نظم دهی در برنامه نظام ارجاع به متخصص را محدودیت می بینند و ترجیح می دهند با بی نظمی خدمت مورد نظر را دریافت کنند یا نظم دهی و تسریع دسترسی به متخصص مناسب؟ اگر گروه مخاطب تمایل به رعایت نظم داشته باشد، درک محاسن این برنامه ارزشمند راحت تر است چرا که نظم برای همه مزایای فردی و جمعی فراوان دارد. مخاطبان می دانند در چه ساعتی به کجا باید مراجعه کنند و چقدر برای آن ها زمان گذاشته خواهد شد و از صف های طولانی مطب ها و نوبت های طولانی تخصصی و فوق تخصصی راحت می شوند.

برای اجرای مراقبت های اولیه سلامت چند اصل مهم باید رعایت شوند و تیم پزشکی خانواده به عنوان دروازه ورود و نقطه تماس اول برای شروع خدمات سلامت محور بر اساس این اصول و به طور شخص محور، خانواده محور و جامعه نگر خدماتی جامع ، در دسترس، مقرون به صرفه و با کیفیت بالا و بدون دغدغه مالی را برای همه اقشار جامعه در هر گروه سنی و جنس که باشند ارایه خواهد کرد. موضوع بنیادین در برنامه پزشکی خانواده تفاوت بین نگاه تخصص محوری و نگاه جامع نگری است. حدود ۶۰ سال پیش پس از آنکه با پیشرفت سریع علوم، در حوزه پزشکی نیز نگاه دنیا به سمت تخصص محوری رفته بود (به این معنا که هم پزشکان تمایل به گرفتن تخصص دارند و هم وقتی مردم بیمار می شوند ترجیح می دادند به پزشک متخصص و یا حتی فوق تخصص مراجعه کنند) معایب فراوان تخصص محوری عیان و مشخص شد که این نگاه علاوه بر بار اقتصادی که برای خانواده دارد به لحاظ پزشکی و تشخیصی نیز آسیب هایی به بیمار خواهد زد . به عنوان مثال در بیماری های مزمن و پیچیده ممکن است بیمار برای درمان بخشی از مسائل جسمی خود به فوق تخصص غدد، برای روماتیسم پیشرفته زانوی خود دیگر به دکتر فوق تخصص زانو و برای قسمتی دیگر از مشکلات جسمی یا روانی نیز به یک فوق تخصص قلب یا روانشناس مراجعه کند و گرفتار درمان های پراکنده شود و از آنجا که بیماری هر عضو بدن و درمان های آن بر دیگر اعضا و عملکرد بدن تاثیراتی دارد ضرورت دارد کشورها برنامه ای برای یکپارچه سازی خدمات انجام دهند. زیرا در درمان های پراکنده نه تنها پزشکان متوجه نمی شوند بیمار چه خدمات مختلفی را دریافت کرده ، بیمار نیز نمی تواند درمان یکپارچه داشته باشند. بنابراین یکی از اهداف مهم برنامه پزشکی خانواده دریافت خدمات سلامت و درمان «یکپارچه و ادغام یافته» بیماران است. با اجرای کامل این برنامه در برخی کشورها افراد تحت پوشش برنامه، یک پزشک و مراقب سلامت دارند که از کودکی تا بلوغ و میانسالی و سالمندی مراقب سلامت همه افراد خانواده است و به تعبیری دیگر پزشک خانواده به نوعی وکیل سلامت خانواده می باشد.

برنامه پزشک خانواده از سال ها پیش در بسیاری از کشورهای توسعه یافته درحال اجرا می باشد. مفهوم داشتن یک پزشک خانوادگی در ایران نیز مفهوم غریبی نیست؛ به عنوان مثال در سال های نه چندان دور پزشکان عمومی در محله های مختلف اعضا خانواده را برای سال های طولانی تحت پوشش خدمات درمانی داشتند و نه تنها مادران برای درمان فرزندان خود به او مراجعه می کردند بلکه هنگامی که فرزندانشان بزرگ می شدند به دلیل «اعتمادی» که به این پزشک داشتند و همچنین شناختی که او از تاریخچه سلامت خانواده آن ها داشت، برای درمان نوه های خود نیز به همان پزشک مراجعه می کردند بنابر این داشتن پزشک خانوادگی نگاه تازه ای در جامعه ما نیست.

در خصوص این طرح چند نکته ضرورت دارد که باید به آن ها توجه کرد؛ گاهی بیماران به پزشکان متخصص مختلف مراجعه می کنند و نسخه هایی که برای آن ها تجویز می شود را تهیه می کنند و ممکن است در نسخه های آن ها یک دارو با نام های مختلف که در بازار دارو وجود دارد تجویز شده باشد، اما بیمار متوجه تفاوت این داروها نشود و آن ها را مصرف کند. این موضوع در مورد سالمندان احتمال بیشتری دارد. درحالی که اگر تیم پزشکی خانواده در کنار این خانواده یا سالمند باشد، می توانند نسخه های تکراری را حذف و در تشخیص دقیق بیماری به او کمک کنند.

گاهی یک بیمار به چند متخصص مراجعه می کند و آزمایش های تشخیصی متعدد برای او تجویز می شود و درنهایت متوجه می شوند چه درمانی برای او مناسب است. درحالی که اگر از ابتدا به یک متخصص پزشکی خانواده که تخصص او کل نگری است مراجعه می کرد، با بررسی تاریخچه خانوادگی او در زمانی کوتاه تر و صرف هزینه های کمتر بیماری او را تشخیص می داد و روند درمان تسهیل می شد. 

گرفتن شرح حال و سابقه خانوادگی و دانستن تاریخچه خانوادگی بیمار یکی از مهارت های مهم طبابت است و هنگامی که پزشک یا مراقب سلامت تاریخچه ژنتیکی بیمار، سن، تحصیلات، شغل، محل سکونت و میزان درآمد و ارتباطات افراد خانواده را می داند، می تواند با در نظر گرفتن شرایط ژنتیکی آن ها، شغل و شرایط خانوادگی فرد، بیماری های غیر واگیر مثل دیابت یا فشار خون بالا را در مراحل زودرس و  اولیه یا حتی مراحل بدون علامت تشخیص دهد و برای درمان سایر بیماری های آن ها نیز  با درنظر گرفتن شرایط خانوادگی برای آن ها بهترین درمان را انتخاب کند. تداوم مراقبت در این برنامه نقش محوری دارد و در سه دسته بندی تداوم مراقبت ها را می توان قرار داد: تداوم اطلاعات سلامت و تشکیل پرونده سلامت، تداوم زمانی و تشخیص بیماری های مهم در مراحل اولیه و زودرس و تداوم بین فردی که نتیجه اش ارتباط موثر و همراه با اعتماد بین پزشک و بیمار خواهد بود که می تواند به تشخیص دقیق و سریع بیماری بسیار کمک کند. این موارد بخشی از مزایای اجرای صحیح برنامه پزشکی خانواده است که می تواند به افراد در تشخیص زودهنگام و تشخیص دقیق بیماری کمک کند .